به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: انتخابات فدراسیون فوتبال این بار یک چهره جدید دارد؛ میرشاد ماجدی. در انتخابات سال ۱۳۹۹ فدراسیون فوتبال رقابت اصلی بین شهاب عزیزی خادم و کیومرث هاشمی بود و مصطفی آجرلو و علی کریمی هم دو نامزد دیگر کرسی ریاست بودند. در روز دهم اسفند آن سال که عزیزی خادم به صندلی ریاست فدراسیون رسید، ماجدی با ۲۰ رأی به عنوان یکی از اعضای هیأت رئیسه برگزیده شد، ولی با اتفاقات ماههای بعد و عزلها و محرومیتهای سریالی او ناگهان خودش را در پست سرپرستی فدراسیون فوتبال دید.
ماجدی که در سالهای گذشته پستهای نه چندان مهمی در فدراسیون فوتبال داشته، برنامهای برای شرکت در انتخابات امسال نداشت، ولی در لحظه آخر احساس کرد که بخت پیروزی دارد و ثبت نام کرد. به نظر میرسید که شرایط مجمع به نفع مهدی تاج، رئیس سابق فدراسیون فوتبال باشد، ولی ماجدی در هفتههای اخیر با استفاده از اختیاراتش به عنوان سرپرست تلاش کرده تعدادی از اعضای مجمع را به نفع خودش تغییر دهد. وظیفه سرپرستهای موقت، اداره فدراسیون و فراهم کردن شرایط انتخابات است، ولی او با استفاده از این فرصت در تلاش است که خودش را به مهمترین کرسی فوتبال ایران برساند. تصمیمات هفتههای گذشته ماجدی که با استانداردهای اخلاقی فاصله دارد، این سؤال را مطرح میکند که در صورت پیروزیاش در انتخابات آیا مصالح فوتبال را در نظر میگیرد یا در مقاطع حساس دیگر ممکن است باز هم منافع شخصی را ترجیح بدهد؟
او همچنین در سابقه مدیریتش نقاط درخشانی ندارد که خیال خانواده فوتبال را برای سپردن چنین مسئولیت مهمی راحت کند. در سالهای حضور ماجدی در فدراسیون به یاد نداریم که او در محدوده اختیاراتش قدم مهمی برداشته یا ایده نویی ارائه کرده باشد. در همین ماههای سرپرستی ماجدی نه تنها از مشکلات فدراسیون فوتبال کم نشد که حتی شاهد هرج و مرج بیشتری هم بودیم. پرونده ویلموتس هنوز داغ است و مهدی تاج با وجود مصاحبههای روزهای اخیر نتوانسته خودش را در این ماجرا تبرئه کند، ولی ماجدی هم چیزی نشان نداده که خانواده فوتبال یا رسانهها بخواهند از او حمایت کنند و به ریاست احتمالیاش دل ببندند.